Γράμμα που δεν θα λάβει ποτέ ο παραλήπτης…
Γλυκέ μου…
Όταν ήμασταν μαζί, ονειρεύτηκα πολλές φορές αυτή τη μέρα… Την μέρα που θα
κλείναμε ένα χρόνο μαζί. Βασικά από πέρσι τέτοια μέρα… θυμάμαι εκείνη τη μέρα (9
Δεκ. 2012) που ξύπνησα και χαμογελούσα και η αιτία ήσουν εσύ, που άκουγα
ρομαντικά τραγούδια, ένιωθα η πιο όμορφη γυναίκα σε όλο τον κόσμο, το σπίτι μύριζε
το άρωμα σου, το ίδιο και τα ρούχα μου και τα μαλλιά μου που σ’ άρεσε να χαϊδεύεις…!
Ήμουν τόσο ευτυχισμένη, και νόμιζα ότι αυτό θα κρατούσε… Κάθε φορά που κλείναμε
μήνα και μήνες μαζί, περίμενα πως και πως τη σημερινή μέρα, πίστευα ότι θα ήταν
ξεχωριστή.. Αλλιώς την φανταζόμουνα και αλλιώς μου ήρθε όμως… Ήθελα να ήμαστε μαζί,
δεν με νοιάζει το τι ακριβώς θα κάναμε (που θα πηγαίναμε) φτάνει να ήμασταν
μαζί, να ήμουν στην αγκαλιά σου, σε αυτή την αγκαλιά που δεν συγκρίνεται με
καμία άλλη, να με κρατάς σφιχτά, να με φιλάς γλυκά και να μου χαμογελάς… Να μου
χαμογελάς και να χάνομαι στα μάτια σου…! (ένας μικρός γλυκός παράδεισος)…!!!!! Πριν
μια βδομάδα περίπου, με έπαιρνες τηλέφωνο… δεν στο σήκωσα, παρόλο που έπαιρνες επίμονα
ξανά και ξανά… Ήθελα πολύ να σε ακούσω,
να δω αν είσαι καλά, αλλά ήξερα ότι ήσουν θυμωμένος μαζί μου εκείνη τη στιγμή για
μια φωτογραφία που είχες δει, που είχα βγάλει με ένα άλλο παιδί… δεν ήθελα να
μαλώσουμε και να μπω στη διαδικασία να δώσω εξηγήσεις! Όταν με έπαιρνες όμως και
έβλεπα το όνομα σου να με καλεί, τα χέρια μου έτρεμαν και η καρδιά μου χτυπούσε
πολύ δυνατά… Φοβόμουνα για αυτά που θα ακούσω και δεν ήθελα να μαλώσουμε, έτσι
δεν το σήκωσα… Μπορεί να απογοητευόμουνα με αυτά που θα μου έλεγες, και η
απάντηση μου να ήταν «τόσο λίγο με ξέρεις…»! Ίσως να είναι καλύτερα έτσι… Ίσως να
είναι καλύτερα να πιστεύεις ότι σε ξέχασα, ότι έχω προχωρήσει και ότι είναι όλα
καλά για μένα… Πολλές φορές σκέφτομαι ότι σε πονάει η σιωπή μου, αλλά και εγώ
πονάω ακόμα… πολύ…! Στο μπάνιο πολλές φορές μυρίζει το άρωμα σου, έχει μείνει στους
τοίχους η μυρωδιά να μου θυμίζει όσα δε μπορώ να ξεχάσω, τις στιγμές που
περάσαμε μαζί, που με σαπούνιζες, με χάιδευες και με κράταγες στην αγκαλιά σου…
είναι πολύ βασανιστικό! Τα βράδια μου λείπεις πιο πολύ… Θέλω να σου στείλω ένα μήνυμα
αλλά όλα αποθηκεύονται στα πρόχειρα…!! Μου λείπει το χαμόγελο σου… Η αγκαλιά
σου… Το βλέμμα σου… Το γέλιο σου… Το άρωμα σου… Η φωνή σου… Τα ρούχα σου… Τα
φιλιά σου… Η ανάσα σου… Μου λείπεις εσύ!!! Αυτή η μέρα ήταν πολύ διαφορετική
από ότι την περίμενα… Ήθελα πολύ να σε πάρω να σου πω τόσα πολλά… αλλά δεν
υπάρχουν λόγια…!! Όλα τελείωσαν και ήσουν το όνειρο που δεν ήθελα να σβήσει… Φέτος τα Χριστούγεννα δε θα ήμαστε μαζί…
Πρέπει
να σου επιστρέψω κάποια πράγματα σου, αλλά δεν ξέρω πώς να το χειριστώ, ίσως δεν
είμαι έτοιμη ακόμα… Πονάω μόνο στη σκέψη ότι κάποια στιγμή θα σε δω με άλλη,
αλλά πρέπει να το συνειδητοποιήσω ότι κάποια στιγμή θα γίνει… και θα πονέσει
ακόμα πιο πολύ!!! θα είναι σαν μαχαιριά… !! Μου λείπεις… Να προσέχεις… (αν πάθεις κάτι πέθανα!!!!!) Σ’ αγαπώ!!!!!
[ Ότι αγαπώ είναι δικό σου – Γλυκερία ]
" Ότι αγαπώ είναι δικό σου…
Και το χεις πάρει μακριά…
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου…
Και εδώ δεν ξημερώνει πια… "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου